nós víamos o barco se afastar
e os acenos e os apitos
se misturando se ensurdecendo
a cabeça triste sumia
entre tantas igualmente ou felizes
e terminava a vida
no cair da tarde
– e nunca mais
(scs, 16612)
A palavra é tanta que faz a alma ser muitas
nós víamos o barco se afastar
e os acenos e os apitos
se misturando se ensurdecendo
a cabeça triste sumia
entre tantas igualmente ou felizes
e terminava a vida
no cair da tarde
– e nunca mais
(scs, 16612)